Losse eindjes
Door: Jan-Evert
Blijf op de hoogte en volg Jan-Evert
30 Juli 2015 | Verenigde Staten, Omaha
• Het is 29 juli. Een tussenetappe (om in Tour-de-Francestijl te blijven). Wat losse eindjes van de afgelopen dagen. We verbazen ons nog altijd (al weten we dat ze bestaan) over de enorme trucks die we zien. Behalve die trucks rijden er giga-caravans. Daarmee zou je de grootste camping in Frankrijk of Spanje niet eens op KUNNEN, al zou het al MOGEN. Sommigen zijn groter dan de gemiddelde stadsbus in Gorinchem. Onze caravan heeft 2 wielen. Hier rijden ze met 4 of zelfs met 6 wielen en horizontaal uitschuifbare woongedeeltes zodat je meer ruimte hebt.
• Bij het ontbijt had Ingrid een scone in de micro gestopt en 60 seconden aangegeven. Een Amerikaan wees haar er fijntjes op dat 15 seconden genoeg was. Inderdaad: het ding was gloeiend heet!
• Een paar dagen geleden waren we bij “The Dutch Windmill”. De enthousiaste dame wees ons op verschillende Nederlandse nederzettingen. Onder andere één in Pella. Daar gaan we naar toe. Inderdaad: we zien allerlei soorten gevels: trap-, klok- etc. We komen ook veel Hollands-klinkende namen tegen. Een greep uit wat we zien: Noord-Plaat, Oostpoort. Verder hebben winkels Hollandse namen: neem een In ’t Veld (bakker), Jansen (kleding). De Vries voor assurantiën. Verder Jaarsma en Vermeer, Langstraat en van Essen. We gaan een hapje bestellen bij In ’t Veld Bakery. Onduidelijke dingen op de kaart. Broodje gehaald, buiten op het terras opgegeten. Een mevrouw wandelt voorbij. “Smaakt het lekker”? zegt ze. Haha, wat een grap! Bij dezelfde tent hangt aan de counter een papier met de “joke of the day”. Die van dinsdag horen? Hou je vast want hij is errug flauw. Komt –ie: “why does she throw the butter out of the window? Because she wants to see the butterfly”. Je komt niet meer bij? Wij ook niet. In deze ballentent kopen we echte Old Amsterdam. En lekker! Maar niet meer dan 3 plakken want anders in het budget op!
• In het dorp van The Dutch Windmill houdt men elk jaar een tulip-festival. In het voorjaar, wanneer alle bloemen gaan opkomen, wordt dan een tulip-queen gekozen. Leuk voor de traditie. We komen in de supermarkt hier een oudere caissière tegen. Ze is ouder dan wij by the way. Ze werkt er pas twee dagen en doet een paar dingen fout en hoort ons in het Nederlands praten. Ze gokt dat we uit Duitsland komen. “Close”. Ze vertelt dat haar schoondochter een festivalqueen in Pella was. Da’s toevallig; we waren daar gisteren.
• Vandaag gaat onze rit Iowa uit en Nebraska in. We koersen af op Omaha en omgeving. Via Airbnb proberen we iets te regelen. Die doen moeilijk. Een verificatie dat ik echt ben wie ik ben. In Nederland nog nooit gezien. Scan van rijbewijs. Gelukt! Een sms-code vragen want ik zou nieuw zijn. Hoezo? Ik heb al meerdere keren via die organisatie geboekt. Nooit een sms gekregen! Grrrr. ’s Nachts weet ik wat er fout gaat. Ingrid boekt onder haar eigen naam. Zij heeft geen account (en ik wel). ’s Morgens op mijn eigen naam naam geprobeerd. Gaat goed. Helaas: vol. Dan maar via ho- en motels iets geprobeerd. We zitten nu in Townhouse Inn and Suites. Beetje gedateerd zei de site maar verder okee. Klopt!
• Onderweg hierheen hebben we talloze d-tours over meest onverharde weg. We zien het bord met de plaatsnaam Breda. Dáár woont mijn moeder dus daar moeten we heen. Een onooglijk dorp, typisch Amerikaans dorp. Zal ze leuk vinden.
• Op mijn e-reader heb ik het boek van Charles Groenhuizen over Amerikanen en hun gewoontes, gebruiken en zo. Ik lees o.a. een passage over dat men hier erg gedisciplineerd is. Dat klopt. Ik heb het er eerder over gehad dat met name in het verkeer men die discipline ziet. Het rijden is hier zó relaxed. Geen getrut en met ellebogen rijden van ‘ik-moet-eerst’. Als de rechterbaan toevallig ruimte heeft en iets sneller gaat dan de linker, ga er dan rechts omheen. Moet je op een kruising met verkeerslichten rechtsaf en staat het licht voor jou op rood? Maak een full-stop, kijk wanneer je kunt invoegen en ga! No problem. Op een ander soort kruising staat bijvoorbeeld ‘stop 4 way”. Dat wil zeggen dat de auto die het eerst helemaal stilstaat ook het eerst kan vertrekken. Wie het laatst stilstaat moet dus ook als laatste. Hier houdt men zich keurig aan die regel. Kom daar in Nederland eens om.
• Bij het ontbijt had Ingrid een scone in de micro gestopt en 60 seconden aangegeven. Een Amerikaan wees haar er fijntjes op dat 15 seconden genoeg was. Inderdaad: het ding was gloeiend heet!
• Een paar dagen geleden waren we bij “The Dutch Windmill”. De enthousiaste dame wees ons op verschillende Nederlandse nederzettingen. Onder andere één in Pella. Daar gaan we naar toe. Inderdaad: we zien allerlei soorten gevels: trap-, klok- etc. We komen ook veel Hollands-klinkende namen tegen. Een greep uit wat we zien: Noord-Plaat, Oostpoort. Verder hebben winkels Hollandse namen: neem een In ’t Veld (bakker), Jansen (kleding). De Vries voor assurantiën. Verder Jaarsma en Vermeer, Langstraat en van Essen. We gaan een hapje bestellen bij In ’t Veld Bakery. Onduidelijke dingen op de kaart. Broodje gehaald, buiten op het terras opgegeten. Een mevrouw wandelt voorbij. “Smaakt het lekker”? zegt ze. Haha, wat een grap! Bij dezelfde tent hangt aan de counter een papier met de “joke of the day”. Die van dinsdag horen? Hou je vast want hij is errug flauw. Komt –ie: “why does she throw the butter out of the window? Because she wants to see the butterfly”. Je komt niet meer bij? Wij ook niet. In deze ballentent kopen we echte Old Amsterdam. En lekker! Maar niet meer dan 3 plakken want anders in het budget op!
• In het dorp van The Dutch Windmill houdt men elk jaar een tulip-festival. In het voorjaar, wanneer alle bloemen gaan opkomen, wordt dan een tulip-queen gekozen. Leuk voor de traditie. We komen in de supermarkt hier een oudere caissière tegen. Ze is ouder dan wij by the way. Ze werkt er pas twee dagen en doet een paar dingen fout en hoort ons in het Nederlands praten. Ze gokt dat we uit Duitsland komen. “Close”. Ze vertelt dat haar schoondochter een festivalqueen in Pella was. Da’s toevallig; we waren daar gisteren.
• Vandaag gaat onze rit Iowa uit en Nebraska in. We koersen af op Omaha en omgeving. Via Airbnb proberen we iets te regelen. Die doen moeilijk. Een verificatie dat ik echt ben wie ik ben. In Nederland nog nooit gezien. Scan van rijbewijs. Gelukt! Een sms-code vragen want ik zou nieuw zijn. Hoezo? Ik heb al meerdere keren via die organisatie geboekt. Nooit een sms gekregen! Grrrr. ’s Nachts weet ik wat er fout gaat. Ingrid boekt onder haar eigen naam. Zij heeft geen account (en ik wel). ’s Morgens op mijn eigen naam naam geprobeerd. Gaat goed. Helaas: vol. Dan maar via ho- en motels iets geprobeerd. We zitten nu in Townhouse Inn and Suites. Beetje gedateerd zei de site maar verder okee. Klopt!
• Onderweg hierheen hebben we talloze d-tours over meest onverharde weg. We zien het bord met de plaatsnaam Breda. Dáár woont mijn moeder dus daar moeten we heen. Een onooglijk dorp, typisch Amerikaans dorp. Zal ze leuk vinden.
• Op mijn e-reader heb ik het boek van Charles Groenhuizen over Amerikanen en hun gewoontes, gebruiken en zo. Ik lees o.a. een passage over dat men hier erg gedisciplineerd is. Dat klopt. Ik heb het er eerder over gehad dat met name in het verkeer men die discipline ziet. Het rijden is hier zó relaxed. Geen getrut en met ellebogen rijden van ‘ik-moet-eerst’. Als de rechterbaan toevallig ruimte heeft en iets sneller gaat dan de linker, ga er dan rechts omheen. Moet je op een kruising met verkeerslichten rechtsaf en staat het licht voor jou op rood? Maak een full-stop, kijk wanneer je kunt invoegen en ga! No problem. Op een ander soort kruising staat bijvoorbeeld ‘stop 4 way”. Dat wil zeggen dat de auto die het eerst helemaal stilstaat ook het eerst kan vertrekken. Wie het laatst stilstaat moet dus ook als laatste. Hier houdt men zich keurig aan die regel. Kom daar in Nederland eens om.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
